Brak finansowania dla podmiotów leczniczych za czynności związane z finansowaniem lekarzy stwierdzających zgon

Skreślenie w art. 3 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz pozostałych mających odniesienia do tych punktów.

Wykreslenie z projektu lekarza podstawowej opieki zdrowotnej i przekazanie czynności dla koronera. Uzasadnienie Konieczność odpowiednich kwalifikacji osób stwierdzających zgony. Należy podkreślić, że wskazani w projekcie lekarze podstawowej opieki zdrowotnej w zdecydowanej większości nie posiadają umiejętności praktycznej ani zdolności normatywnej do wypełnienia takich zadań jak jednoznaczne potwierdzenie tożsamości osoby zmarłej ani jednoznaczne stwierdzenie przyczyny śmierci, co może prowadzić do szeroko rozumianych nadużyć, niestwierdzenie możliwego zgonu w wyniku przestępstwa. Specjalizacja z medycyny rodzinnej nie zawiera szkolenia z zasad potwierdzania tożsamości i określania przyczyny zgonu, jak również stwierdzania znamion zgonu w następstwie przestępstwa. Również nie są przeprowadzane żadne szkolenia i kursy podyplomowe w tym zakresie. Tym bardziej dziwne jest to, że w kolejnych zapisach projektu wykluczono lekarza poz z obowiązku potwierdzania zgonu przez koronera. Ustawa w takim kształcie spowoduje, że lekarz poz nieprzeszkolony w zakresie stwierdzania zgonów, w większości przypadków, mając uzasadnione wątpliwości w kwestii przyczyny zgonu lub rozbieżności w ocenie czasu i okoliczności zgonu, odstąpi od sporządzenia karty zgonu i zawnioskuje o przeprowadzenie badań pośmiertnych, co spowoduje znacznie wyższe koszty stwierdzania zgonów, niż gdyby to zadanie wykonywała profesjonalnie przeszkolona osoba (koroner). Należy podkreślić słuszność stwierdzenia, iż zasadne jest uprawnienie do tego zadania osoby odpowiednio wyszkolonej, zobowiązanej do wykonania czynności, które mają doprowadzić do jednoznacznej identyfikacji tożsamości osoby zmarłej metodami ogólnie dostępnymi i jednoznacznego określenia przyczyny zgonu oraz wystawienia karty zgonu. Wydaje się, że właściwa osobą do tych czynności jest lekarz specjalista medycyny sądowej lub osoba po odbyciu adekwatnych kursów (koroner). W związku z tym, że stwierdzenie zgonu nie jest ani świadczeniem zdrowotnym w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, ani też świadczeniem opieki zdrowotnej w rozumieniu ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obciążanie kosztami stwierdzenia zgonu podmiotów wykonujących działalność leczniczą, podobnie jak obciążanie NFZ, także jest niewłaściwe i niezgodne z ww. przepisami, jak również nie wchodzi w zakres umowy z NFZ.